Makahiyang walang hiya





Nabuhay sa mundo ang iilang nilalang


na may di mabilang na pag-aalangan.


Bawat yapak nila kasi ay sinusundan


ng malalalim na titig ng mga kasiraan.






Ganito nga ba talaga ang mabuhay sa mundo?


kailangan bang may nakatitig sa bawat hakbang mo?


Ang bawat hakbang ay kakambal ng kasiraan


dahil sa mga tinik na nakahambalang sa daan.






Bagaman ganito at ganito nga 


ay hindi pa rin kayang maitatwa


na sa lahat ng nangyayaring mabuti't masama


ay mayroon pang makahiyang walang hiya.






Di kayang likumin ang mga dahilan


ng pagiging walang hiya ng makahiyang naturingan.


Di kayang hagilapin ang kahiwagaan


ng mundong nagkukubli sa kahuwaran.






Minsang naglakbay ako sa tila kagubatan


na kayraming punong ng dahon ay nawalan;


at sa halip na uod ang nakatira ay tao


na wari'y namumugad sa kutang bato.






At sa paglalakad ko ay aking nasagi


ang isang halamang kilala ko wari.


Ako'y nagtaka sa halamang iyon


gayong makahiya ay di tumiklop ang dahon.






Dahil sa nangyari, ako ay nag-isip


ng mga kaisipang halos di malirip.


Bawat nangyayari sa mundo ay bunga ng isip


at bunga rin minsan ng mga panaginip.






At aking napatunayang batas na nga ng mundo


ang makisaliw sa mga pagbabago.


Kaya't kung may mangyari mang tila di karaniwan...


bago pa mangyari ay iyo ng asahan.






Pagkat ang mundo ay may pangit na mukha


may pangit na larawan at ugaling masama.


Napagaganda lang ang mundo ng maririkit na tula


na sa puso ng kabutihan nagmumula.






Mabuhay ka sa mundo na malayang malaya


at ang kalayaan ay sa kamatayan mawawala.


Kung ano ang iyong uri ay iyon ka nawa,


at huwag kang maging makahiyang walang hiya!