ABORSYON

pinigil ang paghinga

ng walang malay

na nilalang na nakakubli

sa sinapupunang tahanan

ng buhay na sumupling

.....

naipinid ang sasarhang pinto

at nagbukas ang kabaong

sa paglabas ng biyaya

kasabay ng sisi at luha

.........................

at

nauwi sa katapusan 

ang biyayang Diyos ang naglaan.....

2012 Co- Presentor and Sponsors

Dito sa Amin

(ni tagapagmana ni Huseng Batute)

Ihahayag ko na ngayon ang isang kuwento

Ng buhay na ordinaryo

Ng isang tao o ng dadalawa

O ng tatatlo o ng lahat na.

Isang buhay na iginuhit

Sa kapirasong papel ng ating panahon.

Mabuti nang ihayag ko ng maaga

Ang maigaya kong buhay

At ang matiwasay na pamumuhay

Sa aking bayan.

Sa bawat linyang gagawin ko

Sa malatulang kuwentong ito,

Bibigyang-pansin,

Bibigyang- diin,

At bibigyang-buhay

Ang buhay na walang buhay

At ligayang nakadaupang-palad ni sandali.

Uumpisahan ko dito ang istorya:

Ako’y tila inukit na kahoy-

Natuyo,

Nahulma,

Nililok,

At pinintahan upang gumanda.

Larawan ako ng angkang kaygiting,

Angkang kaytatag,

Angkan ng Pilipino!

IBUBUNYAG KO NGAYON……

Ang katotohanang kailanma’y

Di pa nalalaman.

Oo!

Ang katotohanan dito sa amin…

DITO SA AMIN…

            -ang tanawi’y nakalulula-

            Bundok,parang,batis,ilog,

            Lawa,dagat-salamat…

            Ang kalikasan ay likas

            At ang yaman ay yaman.

Kailan pa kaya ng iba malalaman?

DITO SA AMIN…

            -Ang salapi ay di hiyas

            Kundi ang katapatan,

            Kapayapaan,

            Kalinisan at

            Kaunlaran.

            Ang ugali ay ginto,

            Ang pagkatao’y brilyanteng makinang.

Kailan pa kaya ng iba malalaman?

DITO SA AMIN…

            -Ang pagpapala’y lubos

            Na tila ilog na umaagos.

            May mahirap

            May mayaman

            Tulad ng sa ibang bayan.

Ngunit

Datapwat

Subalit

            Pinag-uugnay ng pisi ng pagmamahal,

            Pakikisalamuha at pagtutulungan.

Kailan  pa kaya ng iba matututunan?

DITO SA AMIN…

            -walang pating sa katihan

            -walang Magdalena

            -walang mayroong-wala

            At walang-mayroon

            -walang isip-talangka

BAGKUS

            -may malambot na puso

            -may bukas na palad

            -at may isip-tao…

Kailan pa kaya ng iba mahuhulo?

DITO SA AMIN…

            Kalikasan ang dakila,

            Tao ang mas dakila

            At Diyos ang pinakadakila.

DITO SA AMIN…

            Sa bayan ng Lebak,

            (HINDI KILALA?)

            Sa Sultan Kudarat

            (MEDYO KILALA?)

            Sa Rehiyon X11

            Sa Mindanao

            Sa Pilipinas

            Sa mundo makikita.

            Gatuldok na lugar

            Gamundo ang pagpapala!

---------ang tulang ito ay lahok para sa Saranggola Blog Awards 4----------
---

2012 Co- Presentor and Sponsors

            

Ang Buhay

(tula ni Marvin Ric Mendoza)

ang pangarap na nilimot sa kaytagal na panahon

ay maaaring magbalik sa itinakdang taon

subalit ang buhay na dala mo hanggang ngayon

kapag nawalan ka'y di na muling magkakaroon.

ang ligayang tinamasa ay maaaring mawala

at maaaring magbalik na inaakala

subalit ang buhay kapag nawala

ay di na kayang magbalik na kusa.

ang naligaw na taong sa gubat napadpad

ay maaaring maghintay ng kaunting liwanag

subalit ang buhay na maligaw sa gubat 

ay di na makababalik kahit pa may liwanag.

ang araw na sumibol sa silangan

ay lulubog sa kanluran

at bukas ay muling masisilayan

subalit ang buhay na may pinanggalingan,

pag lumubog na'y di na muling masisilayan.

(inspired by Jose Corazon de Jesus)

Haliging Kaytatag, Lahing Kaylakas

May isang haliging minsang naitayo
ng magiting at matatag na pinuno
na si Manuel L. Quezong minsang naglaho
sa lupa ng mundo ngunit di sa puso.

Ang haligi'y tanaw doon sa malayo-
mula sa Luzon hanggang Lupangb Pangako.
Ang haliging tila matayog na puno
ay kaytagal nang naipunla't tumubo.

Sa kasalukuya'y nakatirik pa rin
ang isang sagisag ng lahing magiting
na pinangarap na sana'y payabungin
sabay sa pag-ihip ng sariwang hangin.

O, 'wag naman biguin yaring pangarap
ng mga bayaning buhay ay nalagas
para sa bayang ninais makalasap
ng layang madama ang sariling lakas.

O, aking panawagan ay tanawin mo
ang isang haliging may sinisimbolo
'pagkat ang halaga kung di mapagtanto,
ang bawat isa'y magdurusang totoo.

Ang haliging ito'y Wikang Filipino
na tunay na kaytatag kahit may bagyo
at kahit nais pang putulin ng dayo
o nais mang uyamin ng pagbabago.

Sa ating pangungusap, nawa'y gamitin
ang wikang masasabing sariling atin.
Kaydakilang bagay na dapat purihin
ang wikang winikang marapat wikain.

Wikang haligi ni Inang Pilipinas
ay ginagamit na panungkod at lakas
nang matiwasay na marating ang bukas
habang nakatuntong sa palad ng oras.

Kung nagmamadali ang ating panahon,
umula't uminit, umaraw, umambon;
ang haliging nasa lupa nakatuntong
ay mas tumitibay at nagkakadahon.

At paglipas naman ay nagkakabunga
ng mga prutas na kaysarap ang lasa.
Kung titingnan lang ay di kaaya-aya
bagkus 'pag kinain, ang lasa'y pag-asa.

O, ang haligi ay sadya ngang kaytatag,
pagkakilanlan ang dulot nitong tawag.
Ako ay ako, Pilipino sa binyag.
Wikang haligi ang aking dalang armas.

Ipagmalaki mo't isigaw sa mundo
malakas ka't kaytatag ng sandalan mo.
Ang sandalang iya'y  Wikang Filipino
na siyang lakas ng pagka-Pilipino.

Pasalamatan si Tatay

Araw pala ng mga Tatay o Ama ngayon. Syempre binati ko ang aking Papang ng Hapi Father’s day.

Ngunit kung inaakala mong narinig niya iyon, sa palagay ko ay hindi na,

bagaman umaasa ako na dadalhin ng hangin ng pag-ibig ang aking taos-pusong pagbati sa kanya

at nawa’y liparin ng bagwis ng pagmamahal ang tulang hinabi ng aking natatanging isipan….

haligi ka ng tahanang nagmamalaki

sa mundong kayliit sa pagwawari

dala mo ang bigat ng isang sakong binhi

ng pagkalinga sa pamilyang itinatangi

Naranasan ko ang lumakad na ikaw ay wala

natikman ko ang ligaya na hindi ka kasama

nabuhay ako ng matagal tagal na

habang sa piling ko ikaw ay isa na lang alaala…

Ang ama

ang tatay

ang itay

ang papang

ang haligi ng tahanan

na dapat pasalamatan

habang sa mundo

ay may buhay pang tinataglay.

Kalayaang di tiyak...kalayaang di mahagilap

kalayaan...

kalayaan?

kalayaan!

pangungusap

pagtatanong

pagdaramdam

kalayaa'y tunay na bang nakamtan?

oo

hindi

ewan

katanungang di masagot ng isa pang katanungan

at

kasagutang di sumasagot sa katanungan..

kalayaan sa kahapon

ay kalayaan sa nakaraan

at kalayaan sa kasaysayan

ngunit nakadikit sa kalayaan ngayon

at kalayaan sa darating na panahon

subalit

kalayaan nga ba

ang kalayaang di maunawa

at di mapagtanto

at di maisip kung ano

at di malaman kung totoo?

kalayaang parang hangin

na nagpapagalaw sa bandilang nakatirik

sa katindihan ng init

ng nagngingitngit na araw...

kalayaang parang Jose Rizal sa piso

na ginugunita kung kailangan

at minsa'y nawawala

at minsa'y saan lang napupunta.

kalayaang parang papel

na walang marka at bahid ng tinta

subalit di mahagilap ang kahulugan

pagkat walang bakas na mauunawaan.

kalayaan..

kalayaan...

kalayaang di tiyak...

kalayaang di mahagilap

anong klaseng kalayaan ba ang iyo

at akin

at kanilang tinatamasa???

km3: Alingawngaw ng paos na tinig

KM3: Ang Alingawngaw ng Paos na Tinig

Ang malalakas at kayraming tinig ay nagmumula sa hinaing ng samu’t saring damdamin.

Ako ay isang Pilipino.

Ako ay paos na tinig sa yungib ng karimlan- yungib na tinatahanan ng mapupusok at iba’t ibang nilalang. Yungib na daigdig ng mga tinig na sadyang ikinubli sa kahuwaran at kawalang malay. Yungib na ang tanging liwanag na mababanaag ay kapirasong luha ng hinagpis na nagpapatatag ng marurupok na diwa na iniaanod ng katotohanang malimit na tinatakpan ng kasinungalingan.

Oo, ako ay isang paos na tinig na umaalingawngaw sa yungib ng karimlan. Ang tinig ko’y hindi kasinlakas ng ungol ng mga kanyon, ni ng putok ng mga baril, o ni dagundong ng kulog; bagkus, ang tulad ko’y langitngit ng kawayan, awit ng mga ibon, lagaslas ng tubig sa batis, huni ng kuliglig sa gabing kayrikit, tiktak ng orasan, ihip ng dalisay na hangin, o banayad na alon sa karagatan. Ang tinig kong ito ay halos hindi pakawalan ng nakakuyom na palad ng kahapong nananamantala sa aking kahinaan.

Bagaman ang tinig kong ito’y mahirap unawain ‘pagkat kaytagal nang hindi inuunawa, mararapatin ko pa ring magsalita gamit ang paos na sandata ng aking pagkatao- ang sining ng aking buhay at ang himutok ng aking kaluluwa. At ako’y humihiling na inyong buksan ang dalawang tainga upang marinig ang salaysay ng aking tinig.

Alam kong ako ay mahina- kasinghina ng isang sanggol o ng isang matanda. Subalit ang kahinaang ito ay alam kong ibabaw na bahagi lamang ng aking pagkatao.

At kung itatanong nila kung bakit nananatiling paos ang aking tinig ay hindi ko masasagot ‘pagkat ayaw kong sagutin; subalit sa mga magagaling umunawa, alam na nila ang sagot sa tanong na ito.

Ang tanong na ito’y tiyak na masasagot lang ng mga nilalang na may tiyagang makinig sa salaysay ng aking buhay na ikinukwento ng aking tila walang saysay na tinig.

Alam kong may makikinig sa akin. At alam kong darating ang panahong ang tinig kong ito ay magiging buo at maririnig na ng lahat ng Pilipino. At ipapangako kong kailanma’y hindi na maririnig ang alingawngaw ng aking paos na tinig!

Bakit Ganito?


buhay
paraiso 
bato
prinsipyo




malayo ang malapit 
para sa ayaw


at malapit ang malayo 
para sa may gusto.


at


malakas ang mahina 
para sa mahihina


at mahina ang malakas
para sa pinakamalalakas.


at


matalino ang bobo 
para sa mga bobo


at bobo ang matalino
sa pinakamatatalino


at


madilim ang gabi para sa nakakakita
at maliwanag para sa mga bulag


at


mahirap para sa mayaman ang hirap


at


kalayaan sa iba ang bilangguan


at


hari sa iba ang alipin
at alipin ang hari


at 


ang ngayon ay bukas para sa kahapon
at kahapon ang ngayon para sa bukas.


Bakit nga ba ganito?

Ang gabing madilim

(ikalawang saknong na to....nakahihilo)




mahirap ngang isiping malapit na ang umaga
gayong ang totoo'y kaytagal sa tuwina.
Isang pikit, isang kisap-mata
sa mundo nati'y kayraming nag-iisa...

ang gabing madilim

isang saknong muna....nakapapagod mag-isip


"ang gabing madilim ay nakatatakot
dahil sa lagim na laging dinudulot
lagim na kung isipi'y hindi malimot
pagkat isipang liko ang siyang nagdulot"

ARAW ng mga INA

kanyang hirap at pawis ay inialay

upang masilayan ang inaasam na tagumpay

hindi ng sarili kundi ng mga inakay

na nagsisilangoy na sa ilog ng buhay.

siya ay siya lang at walang kapantay

maging ang kayamanang lubhang makukulay.

Siya man din ay ginto na sa mata ay mahal

maging sa uri pa at sa  halagang tinataglay.

mahirap ang mundo pag siya ay wala

lalo na sa inakay na wala pang nagagawa

kundi umiyak at umiyak at lumuha at lumuha

habang naghihintay sa inang mapagkalinga.

Ano baga ang mundo kung wala ang ina?

Ano baga si Jesus kung wala si Maria?

Ano si Jose Rizal kung wala sa Donya Teodora?

sa mundo ano ako,ano siya,ano ka?

mahirap bilangin ang nagdaang araw

lalo na kung gunita ni Ina ang binibilang.

mahirap tumingin sa pambukas na araw

habang nawawala ang isang nakaraan.

Habang tumatagal ay tumatanda

ang panlabas na anyo ni ina

ngunit hindi ang kanyang pagmamahal

na mananatiling bata magpakailanman.

o Ina, o Ina, ikaw ay marapat purihin

pagkat tunay kang alagad ng DIYOS natin.

sa iyong aruga at pagmamahal sa amin,

ay mabubuhay kang may karangalang tataglayin.

tatlo,dalawa,isa



ubo....
ubo...
ubo...


sa bawat ubong kanilang naririnig
sa bawat alingawngaw ng paos kong tinig
sa bawat tinig na tila nasasamid
ay nabubuhay ang tulad ko sa panganib.


ubo...
ubo...
ubo...


ako'y nahihiya
pagkat ang tinig ko'y parang tigang na lupa
at ang saya sa aking mukha
ay sayang ipininta ng brilyanteng mga luha.




ubo..
ubo..


mahina't paos at nangangating lalamunan
ay tila nakasiping sa aking talampakan
ang sakit sa aking kalingkingan
ay magiging sakit ng buong lipunan.


ubo..
ubo..


ako'y nananawagan
sa lahat ng may awa na ako'y kaawaan
at sa lahat ng kalahatan
na ako'y painumin ng gamot na pampabuhay.


ubo.
ubo.


isa-isa na lang ngayon ang inyong maririnig
na tunog mula sa aking bibig
ang ibig sabihin kung hindi man ako gumaling,
ako'y tinatawag sa aking libing.....

Mga  Saksi

ang mesa

ang baso

ang platito

ang liwanag

na natatanaw ng nahihilong tao

doon

doon

sa kanto

sa tindahang pambungad

sa mga bisitang lumalangoy sa libag

na kahit walang pera

na kahit walang laman ang bulsa

na kahit walang kaya ay susugod pa.

Doon sa kanto

sa tindahang laging bukas

ay may mesang naghihintay

sa matatalik na kaibigang

kapag niregalohan ng isang bote

ay mahihilo

ay mag-iiba

ay magiging misteryoso

ay magiging mangsesermon

ng walang kwentang pangaral

at turong walang saysay.

Doon sa kanto,

sa ikapitong langit

sa ikaanim na ulit

sa ikalimang pagsapit

ng apat na lupit

ng taong mahiligin sa dalawang halik

sa boteng kapatid ni tulog

pamangkin ni hilo

at apo ni Sermon

at minsan pa’y asawa ni gulo.

Doon sa kanto

ay may mesang saksi

at may baso

at platito

at taong nahihilo…

hilo sa buhay

malayang tunay

na anak ni dalita

ay sa alak nagpasasa

at humalik sa lupa

at lumura

at sumuka

at natumba.

Sa susunod na araw

ay may saksi pa rin

sa gawain ni Tao

gawain ni mahirap

gawain ni mababaw.

saksi si mesa

saksi si bote

saksi si platito

saksi si dilim

saksi si antok

at si bituka

sa lahat ng nangyayari!