Haliging Kaytatag, Lahing Kaylakas
May isang haliging minsang naitayo
ng magiting at matatag na pinuno
na si Manuel L. Quezong minsang naglaho
sa lupa ng mundo ngunit di sa puso.
Ang haligi'y tanaw doon sa malayo-
mula sa Luzon hanggang Lupangb Pangako.
Ang haliging tila matayog na puno
ay kaytagal nang naipunla't tumubo.
Sa kasalukuya'y nakatirik pa rin
ang isang sagisag ng lahing magiting
na pinangarap na sana'y payabungin
sabay sa pag-ihip ng sariwang hangin.
O, 'wag naman biguin yaring pangarap
ng mga bayaning buhay ay nalagas
para sa bayang ninais makalasap
ng layang madama ang sariling lakas.
O, aking panawagan ay tanawin mo
ang isang haliging may sinisimbolo
'pagkat ang halaga kung di mapagtanto,
ang bawat isa'y magdurusang totoo.
Ang haliging ito'y Wikang Filipino
na tunay na kaytatag kahit may bagyo
at kahit nais pang putulin ng dayo
o nais mang uyamin ng pagbabago.
Sa ating pangungusap, nawa'y gamitin
ang wikang masasabing sariling atin.
Kaydakilang bagay na dapat purihin
ang wikang winikang marapat wikain.
Wikang haligi ni Inang Pilipinas
ay ginagamit na panungkod at lakas
nang matiwasay na marating ang bukas
habang nakatuntong sa palad ng oras.
Kung nagmamadali ang ating panahon,
umula't uminit, umaraw, umambon;
ang haliging nasa lupa nakatuntong
ay mas tumitibay at nagkakadahon.
At paglipas naman ay nagkakabunga
ng mga prutas na kaysarap ang lasa.
Kung titingnan lang ay di kaaya-aya
bagkus 'pag kinain, ang lasa'y pag-asa.
O, ang haligi ay sadya ngang kaytatag,
pagkakilanlan ang dulot nitong tawag.
Ako ay ako, Pilipino sa binyag.
Wikang haligi ang aking dalang armas.
Ipagmalaki mo't isigaw sa mundo
malakas ka't kaytatag ng sandalan mo.
Ang sandalang iya'y Wikang Filipino
na siyang lakas ng pagka-Pilipino.
