BAKIT NGA BA?

ni Marvin R.E. Mendoza

Bakit nga ba ang panaho'y sadyang mapagbiro?

Ang araw sa aki'y tila lumalayo.

Ang oras na dati ay inihambing sa ginto,

ngayon ang kapara ay mababa pa sa tanso.

Bakit nga ba ang panaho'y tila nag-iiba?

Dati ang kabanalan ang laging nangunguna.

Ngayon ay labas  na kahit sa una pang lima

na mga katangiang hinangaan ng iba.

Bakit nga ba ang tao kadalasan ay huwad?

Ang mukha sa harap,sa likuran ay baligtad.

Ang kilos na kung pagmasdan ay lubhang banayad,

palihim mong silipi't iba ang malalantad.

Bakit nga ba ang tao ay mabilis manghusga?

Naglalakad lang kahit walang sulyap sa paa.

Buka agad ang bibig sa isang kisap-mata

upang bigyang-latay ang katauhan ng iba.

Bakit ba umiikot ang mundo sa salapi?

Ang meron nito ay hanggang tenga ang ngiti.

Ang mga wala naman,ang gawai'y humikbi

'pagkat ang buhay nila'y kadalasang maikli.

Bakit ba nababago ng salapi ang tao? 

Ngiging masama ang dati'y mga santo.

Ang dating nakayuko'y naging taas-noo,

ang mga bulaklak pa'y naging masamang damo.

Bakit nga ba,bakit nga ba,bakit ba ganito

ang talinhaga sa buhay nating mga tao?

Ang sinumang di susunod sa ikot ng mundo

ay matitisod sa nakasusugat na bato.

GINTONG UPUAN

ni Marvin R.E. Mendoza

Gintong upuang sa gintong bahay ang lalagyan

Malaon na't hanggang ngayo'y pinag-aagawan

Sinumang kalahok sa paligsahang unahan

Kung wala ring salapi'y walang lulugaran.

May mga taong ang kamay daw ay nakalaan

sa pagtulong sa kaawa-awang mamamayan.

Panay ang pagkilos,larawan ng kabaitan

ngunit ang katotohana'y kabalintunaan.

Sa gintong upuan sakaling makaupo na,

daig pa ang larawan ng hari at reyna.

Sa pagbuka ng bibig,sa pagkilos ng mata,

tila nakalimutang may utang s'ya sa iba.

Ang bagay na ito na aking kinamulatan

mangyari ay akin na ring kinamumuhian.

Ang lahat ng umuupo sa gintong upuan

ay dapat na piliin at marapat husgahan.

Sa ating baya'y napakaraming dayo

pagdating sa pag-upo sa mamahaling trono.

Ang ugaling ito ba'y atin lamang hinango 

o nag-ugat nga sa lahi nating Pilipino?

SALAMAT MAAM (para sa aking guro F.J.)

Maam...Salamat sa iyong pang-unawa at ang munti kong isipan                                                          ay iyong kinahabagan.

               Salamat sa pag-ibig na sa aki'y pinaramdam.

               Ang aking pusong nasa bingit na ng pag-aalangan

               ay pinatikim mo ng tamis ng iyong pagmamahal.

Maam...Salamat sa iyong mabubuting itinuro

             at ang halaga ng aking buhay ay aking napagtanto.

             Salamat sa pagkakataong ika'y aking makapiling

             sa araw ng pighati at aking paninimdim.

Maam...salamat sa iyong payo

             na naghatid sa akin sa landas ng paraiso.

             Ang buhay kong minsan nang maalikabok na larawan,

             gamit  ang palad mo ay iyong nilinisan.

Maam...salamat sa mga salitang humubog sa akin

             na nagbigay ng pag-asang ang katotohana'y aking tuklasin.

             Hindi ko maitatatwang ako'y tao man din

             na palaging mali at kadalasa'y nahuhuli sa karera ng magaling.

Maam...salamat sa pagtulong na ako'y makaahon

             sa hirap at lungkot ng aking kahapon.

             Sa hiwaga ng iyong itinurong IKALAWANG PAGKAKATAON,

             tunay  ka ngang huwarang guro sa lahat ng panahon.

             Pagdating ng panahong ako'y katulad mo na

             asahan mong babaunin ko ang iyong ipinamana.

             Ang tulong mo na sa katauhan ko'y nagpaganda

              asahan mong mamanahin naman  ng iba.

Maam...salamat po minsan  pa

             at pagpapalain ka nawa ng POONG DAKILA

             na sa ati'y lumikha...

Ang Hiwaga ng Salitang Laruan

Ni Marvin Ric Mendoza

Ang laruan,bagaman isang salitang ang kahulugan ay batay lamang sa nakikita ng mga musmos,ang dalang hiwaga sa daigdig ng kaligayahan,katuwaan,at maging kalungkutan ay kakaiba.

Sa mga batang ang isipa’y sabik pa sa kahulugan ng kaligayahan,ang laruan ay tunay na simbolo ng kayamanan at pagmamahal ng magulang.

Ang mga taong halos gumagapang na sa karalitaan,sila’y itinuturing na pinaglaruan at pinagkaitan ng kapalaran.

Ang mga taong  maningning na mga tala na kumikinang at iniidolo ng marami ay karaniwang pinaglalaruan ng tadhana.

Ang mga buhay na nasawi at naglaho sa karimlan ay bunga ng pag-ibig at pag-asang ginawang laruan.

Oo…ang laruan…sa lahat ng buhay ay may taglay na kahulugan.Mayaman man at mahirap ay sumasalamin sa kasaganaan ng mundo at larawan ng isang laruan na nilikha upang danasin ang ligaya,lungkot at pagdurusa.

A,ang laruan,salitang sadya ngang kayhiwaga.

(Lahok sa SBA year3 sa Kategoryang blog freestyle)

Dramang Buhay- Estudyante

    ni Gabrielle Norbe

Sa pagmulat ng umaga

Ay ang pagmulat din ng kapalaran.

Sa isang taong nagmimithing maging bulaklak,

Sa isang harding napakalawak.

 

Lingid sa kaalaman ng iba,

Mabato din ang landas naming tatahakin.

Di lahat ng maapakan ay damuhan,

Kung hindi ay may putik ding aapakan.

 

Mabuti na sana kung pagsusulit lang
Ngunit andiyan pa ang lintik na babayaran.

Talagang matutuyot ang rosas sa hardin

Sa kamahalan ng tubig na ipandidilig.

 

Sa mga guro ko na hindi nakakaunawa,

Hindi lahat ng lupa ay mataba

Meron ding naghihikahos, Meron ding nanunuyot

Sana naman alam ninyo ang hirap na ‘yong dulot.

 

Sa paglubog ng araw ay aking napansin,

Dumi sa uniporme ay ‘di dulot ng putik.

Kundi ito’y dulot ng aking pawis,
At sa pagsibol ng araw, ay ang pagsibol ng panibagong drama.

 

SUBMITTED POEM

TULA AT ERASERHEADS | FILIPINO POEM

Posted: 19 Jun 2011 10:28 AM PDT

Pinoy Band Eraserheads - Filipino Treasure
Ni: Sarah M. Lee

Ang Eraserheads nga muling nagpaplano
Na ulitin itong naudlot na konsyerto,
Bitin nga sa concert lahat ng mga tao,
Si Ely Buendia sumakit ang puso!

Kahit ano pa ang gawin na paraan
Hindi na niya kaya sakit karamdaman,
Sa ospital na nakita, mga kaibigan,
Masakit ang nangyari, umiyak mga fans!

Favorite ko ang ERASERHEADS Band
Walang ibang tugtog na pumapainlanlang,
Music nila kasi’y aking nagustuhan,
May lalim ang lyrics kahit minus one!

May collection ako ng mga MP3
Lahat ng song nila’y aking itinatabi,
Pinatutugtog ko kahit na sa gabi,
Gising kapitbahay, pati na butiki.

Nai-download mo ba kanilang mga song?
Marami ang website na pwedeng magtipon
Song title ang siyang i-recall mo ngayon,
Hanapin ang FREE sa bawat station,

Inspiring talaga bawat song nila,
Ngingiti kahit nalulungkot ka,
May ligayang dulot sa bawat isa,
Download mo din sa puso ang member nila.

Si Marcus Adoro at Ely Buendia,
Raimund Marasigan, at Buddy Zabala,
Wala kang itatapon magagaling talaga,
Walang panama ang Yano, pati River Maya.

Download mo lahat wag kang magtatapon,
Mp3 at album at mga compilation,
Igawa mo ng folder na may dedication,
For sure you’ll be happy even if you’re alone.

Nariyan ang sikat na Huling El Bimbo,
Overdrive, Hard to Believe pati na Torpedo,
With A Smile, Kailan, Grounded ang GF Ko,
Maselang Bahaghari, Fruitcake at Pare Ko,

I-download mo na din Alapaap, Kailan,
Huwag Mo Nang Itanong, Magasin at Toyang,
Para sa Masa at Tuwing Umuulan,
Bogchi, Kaliwete, Ligaya, at Minsan.

Spoliarium At Maling Akala,
Sembreak, Julie Tear Yerky, Tindahan ni Aling Nena,
Pop Machine, Maskara, Palamig, Harana,
Ilan lamang sa song tiyak magaganda.

Sila’y nakilala Beatles of the Philippines,
Favorite ng adult pati lahat ng teens,
Kanta nilay nagdulot ng mga influence,
Original Pinoy Music sila nga itong the best.

Eraserhead’s songs pati mga album,
Laging patok dito, laging platinum,
Awards na marami at mga recognition,
Masasabi na sila ay sadyang mga icon.

Alay ko ang tula kong ito,
Sabihin man akong cornyng totoo,
Wala naman akong ibang iniidolo,
Eraserheads lang, una-unang sa gusto.

Ang Eraserheads ay Filipino band
Wala ngang kupas mataas na kalidad,
Huwag kang kokontra wala silang katulad,
Sa OPM industry : pinakasikat!

---- 

Paglalarawan: tula na tagalog, simpleng tula ng pinoy, filipino poem na may mababaw na salita.

PAGKURUIN....

        

               TUWID NA DAAN…

             TUWID NA DAAN???

                          Ni Anak-pawis

                Ang tuwid na daan na paulit-ulit na binabanggit ng mahal Pangulong Benigno Simeon “Noynoy” Aquino III ay hindi malayo sa katotohanang ganap sa kanyang katauhan ang pagnanais ng tunay na pagbabago.Masasalamin sa kanyang mga salita at paunti-unting pagkilos ang kanyang tunay na katauhan.Isang katauhang ganap na makapagbabago sa ating bayan at bawat simpleng buhay.Subalit sa kabila nito ay kaydami pa ring mga taong di maubos ang pagdadalawang isip sa kakayanan ng pangulo.

            Nariyan ang mga mamamayang laging pumupuna sa gawa ng pangulo, mga marunong magreklamo sa mga di nagugustuhang proposal o di kaya’y proyekto at di naman marunong magpasalamat sa mga mabubuting nagagawa ng administrasyon.

            Mula nang maupo bilang pangulo si P-noy,kahit papaano’y nakaramdam ng pag-angat ang mga Pilipino na minsan nama’y itinatatwa ng iba.Binigyan niya ng atensyon ang pagkakaroon ng sapat at may kalidad na edukasyon sa pamamagitan ng K+12 Program,kung saan cumpolsory  ang pagdaan sa pre-school ng bawat batang simulang mag-aral at  daragdagan din ang mataas na paaralan ng dalawang taon,na bilang kabuuan ay magiging anim na taon na at siyang tatawaging Junior highschool at Senior highschool.Ang lahat ng ito ay bilang pagtitiyak na hindi mahuhuli ang Pilipinas sa larangan ng Edukasyon.

            Tinututukan rin niya ang paghatak sa dayuhang mamumuhunan upang maglagak ng pondo sa ating bansa.At hindi niya nga nakakalimutan ang kanyang mga pangako.

            Talaga namang napakahusay na pangulo si P-noy.Tapat sa sarili,at tapat sa bayan.

            Maaring ikumpara si P-noy sa mga lider ng ating Probinsya,ng ating Munisipalidad o mas simple pa ay ng ating paaralan.Tapat siya sa kanyang mga binitiwang mga salita,tapat rin kaya sila?Simbolo siya ng integridad,sila kaya?Ginagawa niya ang sarili bilang modelo ng mga lider,ginagawa rin kaya nila?

            Ang lahat ng mga katanungang ito ay hindi inilalatag bilang panira o tahasang pagkwestyun sa bawat isa.Ito ay mga katanungang magsisilbing liwanag upang tayo’y makapagnilay-nilay.Alam nating ang bawat isa ay may kalakasan at mayroon din namang kahinaan.Si P-noy datapwa nananatiling  tama at tuwid na daan ang bukambibig ay hindi pa natin mahuhusgahan pagkat di pa nagtapos ang kanyang kapanahunan sa pamamalakad ng ating bansa.Mayroon siyang mga pagkakamaling tahasang nakikita ng sambayanan at hindi niya iyon itinatatwa.Inaamin niya iyon at sinusubukang itama.Sana’y katulad din niya ang bawat tao sa lipunan,sa loob ng paaralan,simbahan at kung ano pang organisasyon.

            Lagi nating alalahanin na ang mga lider ng ating lipunan ay nagsisilbing modelo sa mga kabataan.Sila ay masasabi na ring facilitators of learning sapagkat minsan nilang hinuhubog ang kabataan.

            Napakarami pang pag-aalangan ang lilitaw sa pag-iisip ng mga Pilipino subalit ang mas mahalaga ngayon ay tiyakin natin sa ating sarili na bahagi tayo bayanihan tungo sa pag-unlad ng ating bayan.Itatak natin sa ating mga puso’t isipan ang katagang TUWID NA DAAN... sa halip na TUWID NA DAAN??????????

Isang Milyang Pangarap

ni Marvin Ric Mendoza

Nag-ugat at sumibol dito sa aking isip

ang isang kumikinang na ginintuang panaginip

bagaman ang aking mga mata'y hindi naman nakapikit

kung kaya aking natatanaw ang kaylawak na langit.

At naroon sa itaas ang bituing maririkit

na parang pangarap at gunitang hindi mawawaglit.

Ang puso ko'y tumimo't ang bibig ko'y may naisambit,

"Ang ngayon nga ay mawawala at bukas ang papalit."

Gusto ko ngang makapagpatayo ng sariling bahay.

Nais kong makaahon sa napakahirap kong buhay.

Sana'y sa halip na bato'y ginto ang aking mahukay

at sana ri'y aking maani ang bunga ng tagumpay

upang kung saka-sakali mang ako ay mamamatay,

ang lahat ng aking pinangarap ay akin nang taglay.

Ang aking mga pangarap ay maari kong mahintay

ngunit makakamit din lang sa galaw ng aking kamay.

Kasaganaan,tagumpay at yama'y aking ambisyon,

maging tagapagtanggol at huwaran ng ating nasyon.

Ang lahat ng pangarap ko'y saan kaya paroroon 

kung wala akong tagagabay at walang Panginoon.

Sa buhay ng aking kapwa'y buhay ko ang itutugon.

Mula sa pagkakadapa,ang bayan ko ay babangon

upang sa isang milyang pangarap naman ay lilingon

at upang ang sarili,huwag mabaon sa kahapon.

Sa paggising ni araw sa luklukan ng Silangan

ay simula rin ng paglalakbay na walang pagtahan

at tulad din ng aking pangarap na walang hangganan,

ang matatag na puso ay higit ko pang kailangan:

ngunit ang sarili'y kailangan ding pakaingatan

nang ang paghihirap at pagsisikap ay 'di masayang

upang kung si araw ma'y makarating na sa Kanluran,

tayo'y nakarating na rin sa ating patutunguhan....

Mga Kawikaan(Chinese Proverbs) na tinipon sa Ingles ni Gregorio Ching at isinalin sa Filipino ni Marvin Ric Mendoza

KARANASAN
"Ang musika ay pag-usapan mo sa harap lamang ng isang musikero."
"Ang taong matangkad ay kailangang sumuot ng may kataasan ding kasuotan."
"Mas mabuti pa ang malapit na kapitbahay kaysa sa malayong kamag-anak."
"Ang sinumang tumitingin sa balon upang makita ang langit ay makakakita ngunit hindi
sapat."
"Ang pintuan ng paging mapagbigay ay mahirap buksan at mahirap ding sarhan."
"Walang karayom na ang magkabilang dulo ay matulis."
"Ang nadinig ay hindi papantay sa nakita."

PAMILYA
"Sa ilalim ng langit ay walang maling magulang."
"Ang palayawin ang anak ay gawang pagpatay din."
"Ang magkapatid ay tulad ng paa at kamay."


SALITA
"Kung saan ka man makarating,tiyakin mong ang salita doon ay alam mong gamitin."
"Ang pagsasalita ng mabuti ay hindi tiyak na mabuti ngunit ang paggawa ng mabuti ay tiyak na mabuti."
"Ang salita ay boses ng puso at isip."
"Ang magaling magsalita kailanman ay hindi magiging kapantay ng magaling makinig."
"Kung gusto mong malaman ang iniisip ng isang tao,makinig ka sa kanyang sinasabi."
"Ang mapapait na salit ay gamot,ang matatamis ay nagdadala ng sakit."
"Ang pagsasalita ay katulad ng pagkain,kapag marami ay mahirap tunawin."
"mas madaling magbigay ng masamang salita kaysa magbigay ng mabuti."

tulang tagalog mula sa mindanao: tulang tagalog mula sa mindanao: tulang tagalog mu...

http://www.saranggolablogawards.com



Ang Tinig ng Laruan
ni Marvin Ric Mendoza


Bagay na hawak-hawak pa ni Nene kahapon,
anak-anakan daw niyang laging kalong-kalong.
Sa kanyang pagtulog,sa tabi niya’y naroon,
Pagsapit ng umaga’y hahanapin pagbangon.



Sa hapag-kainan mangyari’y sinusubuan,
sa pagligo ay sabay ding pinaliliguan,
pagkatapos nito’y una pang bibihisan
at saka muling pupunta sa pook-libangan.



Ang bagay na ito ay ang mumunting laruan
na sa pagkabata ay lubhang kinagiliwan,
ngunit sa paglaki ay dagling kinalimutan
na parang ang halaga ay pangkahapon lang.



Masdan mo ang laruan sa sulok ng tahanan
na kahapon ay ngumingiti at parang may buhay.
Siya’y lumuluha,tumatangis,namamanglaw.
Sa yakap ng kaibigan,siya’y nauuhaw.



Iba na’t di na hilig ni Nene ang laruan,
Pera na kasi ang higit niyang kailangan.
“Kung araw at gabi ako ay maglalaro lang,
bukas ng umaga’y kakalam ang aking tiyan”



“Kahit ilang oras lang na tayo’y maglalaro,
wala na rin kasi sa aki’y nagpapaligo.
Dati,sa akin, yakap mo ang sumusuyo
ngunit ngayo’y alikabok sa’ki’y dumarapo.



Kapag ang laruan ay makapagsasalita,
Ang sasabihin n’ya ay “maglaro tayo bata”.
Kapag ang laruan ay maaaring lumuha,
sa kaydaming buhay,kalungkutan ang babaha.



“Dati ay may ningning pa ang aking mga mata.
Ang aking mga pisngi’y lubhang napakaganda.
Sa silong ng langit tayo ay laging masaya
bagaman ang lahat niyon ay hiram lang pala.



Kaligayahan mong ituring na ako’y sa’yo
at ligaya ko rin naming ako’y iyong-iyo.
Dati’y kaydaming batang sa’yo’y naninibugho
dahil sa iyong laruan,laruan mong si ako.



Ngayong ika’y malaki na’t hilig mo’y iba na,
‘wag mo akong pabayaang laging mag-isa.
Hiling ko,kung ang silbi ko sa iyo’y tapos na,
sa munting bata naman, ako ay ipamana….”
(ang tulang ito ay lahok sa SARANGGOLA BLOG AWARDS YEAR 3)

tula

DAPIT-HAPON

ni: Marvin Ric Mendoza

Isang dapit-hapong madilim ang langit
Puno ng pangamba itong aking isip
Ang aking paligid ay lubhang tahimik
Habang si dilim ay marahang sumapit.

Sa dagat,si araw ay nagkulay pula
Simbolo ng paalam sa sinisinta
Ang liwanag sa bayan ay aalis na 
Kung kaya nakahanda ang bawat isa.

Itong si gabi naman ay lalatag na
Tinatakpan ang pangit man o maganda
Kahit maaagap at masisipag pa
Pagdilim ng langit ay namamahinga.

Sa pagpinid ng bintana’y natanaw ko
Ang isang kandilang may sinisimbolo
Pinag-iisip ko at pinagtatanto
Kung ano ang halaga sa’king puso.

Madilim ang gabi’t walang maririnig
Maliban sa awit ng mga kuliglig
Ang simoy ng hangin ay sadyang kaylamig
Habang naghahatid ng magandang himig.

Habang hinihintay ang bukang-liwayway
Naisip ko na ang gabi ay kaytagal
Sa dilim ng gabi’y kayraming pinaslang
Pagpikit ng mata’y kayraming namatay.

Bukas ay sisikat na muli ang araw
Subalit tiyak kong ako’y mamamanglaw
Ang kandilang kagabi’y aking namasdan
May pag-asa pa bang muling matatanaw?

Sa silangan, si araw ay namumuhunan
At sa kanluran naman namamaalam
Kaya ang taong lupa ang sinibulan
Ay tiyak na may langit ding makakamtan.

Ang nais ko sana’y laging maliwanag
Laging ilaw ang mababanaag
Ako’y kurus na sa lupa’y humahalik
At lumuluhod sa gintong mga tinik.

Ang umagang kayganda’y muling lilipas
At isang dapit-hapon ‘yong mamamalas
Sa bagay na’to’y walang makaiiwas
‘pagkat ang Diyos natin ang s’yang nagsabatas.

Kaya iyong masdan itong aking palad
Ang kapalaran ko ay dito nakasulat
Ang karangalang sa aki’y igagawad
Marahil sa hukay ko na matatanggap.

Ang katawan ko’y sa lupa ililibing
Sakaling dapit-hapon sa’ki’y darating
Ngunit ang buhay ko’y magiging bituin
Na sa taas ng langit ay magniningning.

Ang lahat ng buhay ay may dapit-hapon
Ang mga gunita’y ating tinitipon
Kung sakaling bukas ay ‘di na babangon
Tayo’y kandilang sa kamay na ng Poon..


 
   Karalitaan
ni: Marvin ric Mendoza

Sa bukid na tigang ay naroo't nag-iisip
ang isang taong sa hirap lamang nagtitiis.
Kung may katiting na gintong sana'y naisukbit,
ang lungkot na nadama'y sa saya ipagpalit.

Ang kahapo'y binalikang puno ng pangarap,
ang katiwasayan ay nais sanang malasap;
Ngunit dahil doon sa maling hagdan umakyat,
sa halip na riwasa'y sa dalita naharap.

Ang buhay na natamo'y lubhang pinagsisihan,
'pagkat bagabag sa puso'y laging nananahan.
Naisip pa man ding ng langit ay niyurakan
at pilit na pinahalik doon sa putikan.

Ang buhay nga sa mundo ay tunay na baligho,
parang gatas na matamis na naging maanggo.
Ubod-bait man, dalita yaong natatamo,
ubod-tibay pa ngang pisi, dagling napupugto.

Ang dumi sa mundong ngayo'y naglipana,
isipin man at hindi ay Diyos din ang may gawa,
Ang mga magnanakaw at sinungaling pa nga
ay 'di maitatatwang may silbi rin sa madla.

Ang dungis sa mukhang makikita lang sa dukha
ay tunay ngang may silbi at merong nagagawa.
Isipin mo kung wala kang dungis na makikita,
ang mga mariwasa'y tulad sa maralita.

Maraming nagsasabing ang Diyos daw ay maraya
'pagkat nakagapang lamang sila sa dalita
At ang mga katiting na yamang inaruga,
sa isang kisap-mata ay biglang nawawala.

Marami-rami na rin ang pating sa katihan
at babaeng marumi ang dangal at katawan.
Sa pag-ikot ng mundo 'di dapat kalimutan
na ang mga sanhi't dulot niyo'y karalitaan.

Karalitaang kung isipi'y krus na mabigat
ang isang simbolong hadlang sa mga pangarap.
Ang ibang maralita'y sa langit umaakyat
at ang ibang mariwasa ay sa lupa bumabagsak.

Ang langit sa mariwasa'y lubhang mahalaga,
kawangis ay ginto at perlas ng maharlika.
Ang mahirap naman, sa anuma'y kuntento na
basta't mabuhay lang na marangal at masaya.

Karalitaa'y pagsubok sa kaydaming tao,
para sa mayayama'y papasanin ng husto,
Sa mahihirap nama'y pampatatag ng puso
na mula sa kahapo't sa bukas patutungo.

  WIKANG FILIPINO
ni Marvin Ric Mendoza

Ito ay punyal na ubod ng talim
Punyal na kumikinang sa gabing madilim
Ang puluhan nito ay utak na magaling
At ang talas nito’y kakaiba kung limiin.

Sa nakaraa’t sa ngayo’y patuloy na hinahasa
Na ang gamit ay kaydaming mga dila
Ang punyal na kaytagal nang ginawang pananda
Ay may bakas na rin ng kalawang at dagta.

Ang punyal na ito ay ang wikang Filipino
Na patuloy na umuunlad sa pag-ikot ng mundo
Ang kapara nito’y matigas na bato
Na ‘pag di ipukol ay di malaman kung ano.

Mula sa isang bibig ay kumalat nang kumalat
Mangyari’y dala-dala ng bapor na laging naglalayag
Ang wikang Filipino’y katulad ng kamandag ng ahas
Na sa isang sarili ay nagpapalakas.

Ang wika sa malayo ay kakaiba sa narito
Iba ang sa kanya, iba rin ang sa iyo
At dahil tayo ay kapwa Pilipino
Yakapin natin ang wikang Filipino.

Ang wikang Filipino ay ilaw ng Pilipinas
Liwanag sa pagtahak sa tuwid na landas
Gamitin natin at gawing lakas
At gawin ding pananggol sa darating na bukas.

Madaling magkaisa kung may pagkakaunawaan
Madaling makakita kung may liwanag na natatanaw
Madaling mananggol kung may lakas na taglay.
Sa lahat ng ito’y wikang Filipino ang daan.

Sa bukas na darating ay ating mamamalas
Ang dating ilaw ngunit bago nang landas
Maaaring paabante, maaaring paatras
Maaaring pababa, maaaring pataas.

Ang wikang Filipino’y magsisilbing gabay
Sa kayraming taong sa Pilipinas namamahay..
Sa tuwid na landas ay walang mawawalay 
Kung tayo’y hawak-kamay sa pag-abot sa tagumpay…