tula sa kaaway

HALIK NG KAAWAY

Kung anghel ang kapiling sa lupang mapanghusga,

bunga’y gumagaan ang sa puso dinadala.

Ang halik ng isang anghel sa pisnging maganda’y

Maaaring halik din ng kaaway sa iba.

Kaibigang maganda at buhay ay marangya,

ang laging niyayakap at pugad ng paghanga;

ngunit ang kaibigang sa iyo’y mahiwaga,

pagdating ng panaho’y kaaway na masama.

Sa iyong paligid ay magmasid ilang saglit.

Ituon ang mata sa bituing maririkit,

na sa tuwing gabi,bago ka man lang pumikit

sana ay halikan mo ang naglalamay na langit.

Darating ang panahon na ang langit na yao’y

hahamunin ang katangian kong tinataglay.

Ang langit na dati’y lagi kong hinahalikan,

halik ng kaaway noong ako ay gantihan!

tula sa kaaway

ANG ASO SA DAAN

Asong nagtatalik sa gitna ng daan.

Asong naghahanap ng pagkain sa basurahan.

Aso at pusang naghahabulan,

Kapag nagkatao’y masasagasaan.

Kaligayahan baga nilang gumala sa lansangan

na wari’y hinahanap ang dagliang kamatayan.

O mag-ingat,o magbantay,si Kamataya’y nariyan

sa larawan ng kayhagibis at rumaragasang sasakyan.

Ang mga tao’y katulad din sila,

na sa sariling pagkamatuwid ay gumagalang mag-isa.

Sa mabato’t matinik na daa’y tumatalon-talon pa

at kapag matinik ay tatangis na mag-isa.

O pagmasdan mo ang aso sa daan,

na sa Gawain ng tao’y walang pakialam.

Kapag naisipa’y hahabulin ka kahit saan

at sa talas ng ngipin,ika’y masasaktan.

“Mag-ingat ka sa rabies”,bulong ng ospital.

“Ingatan mo ang iyong buhay”,payo ng simbahan.

Ang sabi ko, “mag-ingat ka sa asong sa iyo’y nag-aabang

pagkat ang laway lang nila ang sa’yo ay papatay!”

tula ng buhay

TALINHAGA  

Busilak na pusong sa tuwina’y pinupuri

ang dapat pairalin upang di maaglahi.

Ang pusong kabiyak na ng lahat ng papuri,

ang kanyang tinitibok ay sa utak sinipi.

O ang buhay sa mundo ay tunay na kakatwa,

pagal mang kamay ay maraming nagagawa.

Ang makinis na kamay na pugad ng paghanga,

pagdating ng panaho’y pugad din ng dalita.

Ang yamang pamana lang ng magulang sa anak,

di dapat ipagmalaki’t lubhang ikagalak;

sapagkat ang mga yamang iba ang naghanap,

iba rin ang dangal na kanilang natatanggap.

Sinumang naghahanap ng mahirap makita

ay tulad ng umiiyak na wala ring luha.

Sinumang nagbabasang hindi umuunawa’y

tila humahalik lang sa paa ng dakila.

Langit na di marating kung iyo lang mamasdan,

libo mang tao’y tiyak na di makakamtan.

Ang langit na ang pangarap ko ay mahalikan;

nang aking yakapi’y isa na palang libingan.