Pasalamatan si Tatay

Araw pala ng mga Tatay o Ama ngayon. Syempre binati ko ang aking Papang ng Hapi Father’s day.

Ngunit kung inaakala mong narinig niya iyon, sa palagay ko ay hindi na,

bagaman umaasa ako na dadalhin ng hangin ng pag-ibig ang aking taos-pusong pagbati sa kanya

at nawa’y liparin ng bagwis ng pagmamahal ang tulang hinabi ng aking natatanging isipan….

haligi ka ng tahanang nagmamalaki

sa mundong kayliit sa pagwawari

dala mo ang bigat ng isang sakong binhi

ng pagkalinga sa pamilyang itinatangi

Naranasan ko ang lumakad na ikaw ay wala

natikman ko ang ligaya na hindi ka kasama

nabuhay ako ng matagal tagal na

habang sa piling ko ikaw ay isa na lang alaala…

Ang ama

ang tatay

ang itay

ang papang

ang haligi ng tahanan

na dapat pasalamatan

habang sa mundo

ay may buhay pang tinataglay.

Kalayaang di tiyak...kalayaang di mahagilap

kalayaan...

kalayaan?

kalayaan!

pangungusap

pagtatanong

pagdaramdam

kalayaa'y tunay na bang nakamtan?

oo

hindi

ewan

katanungang di masagot ng isa pang katanungan

at

kasagutang di sumasagot sa katanungan..

kalayaan sa kahapon

ay kalayaan sa nakaraan

at kalayaan sa kasaysayan

ngunit nakadikit sa kalayaan ngayon

at kalayaan sa darating na panahon

subalit

kalayaan nga ba

ang kalayaang di maunawa

at di mapagtanto

at di maisip kung ano

at di malaman kung totoo?

kalayaang parang hangin

na nagpapagalaw sa bandilang nakatirik

sa katindihan ng init

ng nagngingitngit na araw...

kalayaang parang Jose Rizal sa piso

na ginugunita kung kailangan

at minsa'y nawawala

at minsa'y saan lang napupunta.

kalayaang parang papel

na walang marka at bahid ng tinta

subalit di mahagilap ang kahulugan

pagkat walang bakas na mauunawaan.

kalayaan..

kalayaan...

kalayaang di tiyak...

kalayaang di mahagilap

anong klaseng kalayaan ba ang iyo

at akin

at kanilang tinatamasa???

km3: Alingawngaw ng paos na tinig

KM3: Ang Alingawngaw ng Paos na Tinig

Ang malalakas at kayraming tinig ay nagmumula sa hinaing ng samu’t saring damdamin.

Ako ay isang Pilipino.

Ako ay paos na tinig sa yungib ng karimlan- yungib na tinatahanan ng mapupusok at iba’t ibang nilalang. Yungib na daigdig ng mga tinig na sadyang ikinubli sa kahuwaran at kawalang malay. Yungib na ang tanging liwanag na mababanaag ay kapirasong luha ng hinagpis na nagpapatatag ng marurupok na diwa na iniaanod ng katotohanang malimit na tinatakpan ng kasinungalingan.

Oo, ako ay isang paos na tinig na umaalingawngaw sa yungib ng karimlan. Ang tinig ko’y hindi kasinlakas ng ungol ng mga kanyon, ni ng putok ng mga baril, o ni dagundong ng kulog; bagkus, ang tulad ko’y langitngit ng kawayan, awit ng mga ibon, lagaslas ng tubig sa batis, huni ng kuliglig sa gabing kayrikit, tiktak ng orasan, ihip ng dalisay na hangin, o banayad na alon sa karagatan. Ang tinig kong ito ay halos hindi pakawalan ng nakakuyom na palad ng kahapong nananamantala sa aking kahinaan.

Bagaman ang tinig kong ito’y mahirap unawain ‘pagkat kaytagal nang hindi inuunawa, mararapatin ko pa ring magsalita gamit ang paos na sandata ng aking pagkatao- ang sining ng aking buhay at ang himutok ng aking kaluluwa. At ako’y humihiling na inyong buksan ang dalawang tainga upang marinig ang salaysay ng aking tinig.

Alam kong ako ay mahina- kasinghina ng isang sanggol o ng isang matanda. Subalit ang kahinaang ito ay alam kong ibabaw na bahagi lamang ng aking pagkatao.

At kung itatanong nila kung bakit nananatiling paos ang aking tinig ay hindi ko masasagot ‘pagkat ayaw kong sagutin; subalit sa mga magagaling umunawa, alam na nila ang sagot sa tanong na ito.

Ang tanong na ito’y tiyak na masasagot lang ng mga nilalang na may tiyagang makinig sa salaysay ng aking buhay na ikinukwento ng aking tila walang saysay na tinig.

Alam kong may makikinig sa akin. At alam kong darating ang panahong ang tinig kong ito ay magiging buo at maririnig na ng lahat ng Pilipino. At ipapangako kong kailanma’y hindi na maririnig ang alingawngaw ng aking paos na tinig!

Bakit Ganito?


buhay
paraiso 
bato
prinsipyo




malayo ang malapit 
para sa ayaw


at malapit ang malayo 
para sa may gusto.


at


malakas ang mahina 
para sa mahihina


at mahina ang malakas
para sa pinakamalalakas.


at


matalino ang bobo 
para sa mga bobo


at bobo ang matalino
sa pinakamatatalino


at


madilim ang gabi para sa nakakakita
at maliwanag para sa mga bulag


at


mahirap para sa mayaman ang hirap


at


kalayaan sa iba ang bilangguan


at


hari sa iba ang alipin
at alipin ang hari


at 


ang ngayon ay bukas para sa kahapon
at kahapon ang ngayon para sa bukas.


Bakit nga ba ganito?