Miyerkules, Pebrero 29, 2012

...Ang taya ko sa Pilipinas Natin...





Ang aking munting taya sa Pilipinas natin
bagaman kakaunti ay di kayang bilangin.
Lahat ng hirap ko at gawang magaling
ay alay ko man din sa kakaibang lahi natin.




Bawat linyang binuo ko sa aking tula
ay larawan ng pagmamahal ko sa ating bansa.
Bawat saknong na marikit at may tugma
ay himig ng pag-ibig sa aking mutya.




Tangi at tangi man ding mahahandog ko lang
ang bahaghari ng aking kaisipan.
Nawa'y ibigin ng Pilipino sa santinakpan
ang bawat tula kong yaman ng aking buhay.




Darating ang panahong ako'y mawawala,
at darating ang katapusang di na mawawala.
Hiling ko lamang sa aking pamamayapa
nawa'y may maiwan akong maganda sa madla.




Di ko nasa ang katanyagan.
Di ko nasa ang kasikatan.
Ang nasa ko lamang ay tagumpay
ng ating lahing Diyos ang naglalang.




Tulad ng mga bayaning nakilala ng bayan
bagaman di nila ninais ay naluklok sa katanyagan.
Tulad ng mga makatang nag-iwan ng malahiganteng kaban
na puno ng kayamanan ng panitikan,
ako ngayo'y magbibigay naman
ng pamanang kahit papano'y pakikinabangan.




Tunay ngang walang pangalan ang kayraming dakila
kakambal ng pakibahagi ang pagiging maralita.
Kung ako man ngayo'y walang saysay tila,
ang sasabihin kong ito ay tama,
"sa mundong kaylawak, ang mga dakila
ay dinarakila lamang pag sila na ay nawala!"




Habang ako'y nabubuhay,
di ako magsasawa
sa papuri sa Pilipinas at Paghabi ng tula.
O mutyang Pilipinas,tanggapin mo nawa
itong simple ngunit mahalaga kong taya!




Miyerkules, Pebrero 22, 2012

tula ng buhay



ANG     RASAN


Sa aking paggising kasabay ni araw,
sa dingding na marupok ay aking natanaw
ang isang orasang tila kumakaway
at wari'y kumukumpas na mga kamay.


Aking napagtanto makailang saglit
na ang kumpas ng orasa'y may ipinahihiwatig.
Bawat kumpas niya'y di dapat madaig
ng pagwalang-bahala sa nangyayari sa daigdig.


Ang orasan ay parang puso ng tao,
na kung pakingga'y may tunog na binubuo.
Ang pintig ng puso kung wawariin mo
ay tila tiktak ng mumunting relo.


Ang orasan ay kahawig ng lakad ng buhay
na pabalik-balik din ang pinaglalakbayan.
Ang lakbay na tuloy-tuloy kung layo ang batayan
ay di alintana ang pawis na nunukal.

                       Kung mapapansin,ang orasa'y naglalakad
                       sa pabilog na landas ng mundong madawag.
                       Ang ikot ng orasang tila banayad
                       ay nakabatay sa bateryang nagpapalakad.
                                  
                      Ang orasan ay simbolo ng buhay
                      na habang naglalakad ay may salaysay.
                      Kapag tumigil na sa pag-ikot ang orasang mahal
                      ay simbolo na ng pamamaalam sa mundong ibabaw.


O, ang orasan na sa dingding nakasabit
kung pakaisipi'y may ipinahihiwatig.
Kung ang kahulugan ay di mo maisip,
magdurusa ka sa panahong sasapit.


Ang bahay na wala nito ay kulang
kung hindi pa mauuna ay maiiwan.
Kung ang orasan ay wala sa tahanan,
ay malas nga ika ng kasabihan.


             Napag-sip ko na maaari ngang tama
             na mamalasin ang tahanang nito ay wala.
             Malas ka pagkat di mo alam ang oras
             ng iyong pagsilang at pamamayapa.


         Kaya't pakinggan ang munting panawagan
         ng tumitiktak na munting orasan,
         "Ang lakad ko ay lagi nang gabay
         at bawat tiktak ko ay mahalagang tunay."

Martes, Pebrero 14, 2012



tula para sa araw ng mga PUSO





ANG PAG-IBIG


Ang pag-ibig ay brilyanteng sa kislap ng araw kumikinang
na  ang uri ay sa kintab na iyong matatanaw.
Brilyanteng mula sa lupa nang iyong masulyapan
ay tila nagsasabing ika'y mapalad na nilalang.


Ang pag-ibig ay para ring salapi na hinahanap-hanap,
kapag natagpuan na'y pustura na't nakagayak;
Bagaman kung ang nakatagpo'y hindi maingat
ay maaring mawala at di na muling mahahanap.


Ang pag-ibig ay kulay man din sa bahaghari
na ang kahulugan ay hindi mawari.
Pitong kulay na iba-iba bagaman isa ang tinatangi
ang natirang anim kung mapahiya'y ngingiti.


Ang pag-ibig ay bulaklak sa parang at bukid
na pinipitas ng sinumang makaibig.
Ito'y mga talulot na pumapahid
sa hinagpis puso at damdaming nasasaid.


Ang pag-ibig ay bato na sa daa'y nakakalat
na minsa'y pinupulot ng dalagang lumiliyag.
Ang batong ito 'pag ipinukol mo't sukat
kung hindi makabukol ay makasusugat.


Ang pag-ibig ay para rin namang tubig
na umaagos pagkat kanyang ibig.
Ang tubig na ito na minsa'y nagkukulay putik
ay naiinom din ng uhaw na tagabukid.


Ang pag-ibig ay parang buto ng Papaya
na kulay itim at sa paningi'y di maganda
ngunit pag itinanim at tumubo na
ang butong pangit ay magiging hinog na bunga.


Ang pag-ibig ay para ring Facebook ika ko
na may mga marunong at may naloloko.
Ang pag-ibig na kung hindi nalog-out at pinabayaan mo
kung mahahack ay tangis lang ang sa iyo.


Tunay nga namang ang pag-ibig ay makapangyarihan
pagkat kayang supilin kahit ang kaaway.
subalit pag-iingat lamang ang ating kailangan
nang ang pagibig nati'y hindi maging mitsa ng kamatayan!































Miyerkules, Pebrero 8, 2012

tula ng buhay


Ang Buhay ng Tao


Ang buhay ay ano, mahalagang salita.
Sulang nagniningning sa bawat puso't diwa.
Mahirap arukin at mahirap makita
ang iwing kahulugan at iwing adhika.


Sa taong mabuti at marangal ang budhi,
malinis na hangin ang laging dumadampi;
datapwa kapag mayroong pagkakamali,
ang gawang linsil ay may parusang masidhi.


Ang halamang bagong sibol kung mapapansin,
dagling nalalanta kung di didiligin.
Tulad ng pag-ibig na walang pumapansin
nakatanim man sa lupa'y mamamatay din.


Bahay mang malaki pag ang may-ari'y maramot,
mabuti pa'y kubo na bukas sa kumakatok.
Anumang buti kung may halong pag-iimbot
mawawala ang bango't magiging mabantot.


Talaga ngang ang buhay ay parang kawayan,
dalhin man ng baha ay walang kamatayan.
Doon sa malayo,sa huling hinantungan,
sisibol na muli ang bagong kalinangan.


Ang halimuyak ng 'sang magandang bulaklak,
pangarapin at lasapin, lubhang kaysarap.
Ngunit laging isipin at laging mag-ingat
pagkat may bulaklak na may lason sa langhap.


Ang tao ay bunga ng hirap at pagtitiis.
Nilikha na kakambal ang maraming hapis.
Datapwa ang ilog ay laging may balisbis.
Ang buhay ay iikot na laging talilis.


Aanhin ang buhay kung walang pagmamahal?
Aanhin ang boses kapag ito'y garalgal?
Sa entablado ng Diyos, laging tinatanghal,
taong mahirap man ngunit mayroong dangal.


Anupa't ang buhay parang gulong ng bukas,
mababa ka ngayon, bukas naman ay mataas.
Ang matamis na prutas ay laging may katas.
Tikman mo ngayon bago maging lasong ganap.


Sapagkat ang buhay ay parang kawikaan,
sa'yo at sa'kin, iba't-ibang kahulugan.
Pagnilayan mo ngayon at pag-isipan
bago pa tuluyang mawala ng lubusan!

Lunes, Pebrero 6, 2012


KAY BAGOTILYO

Bloggero
Facebookero
Marahil twittero

Ang kapara niya ay siya rin
At kailanma'y hindi ako.

Mabait

Palakaibigan

Pag-ibig ang tahanan

Tao
Hindi aso

Anghel
Hindi demonyo

Kung gusto mo pa siyang makilala ng husto
Pumunta ka sa blogsite ni katotong BAGOTILYO!(http://www.bagotilyo.com)

Parang nag-aadvertise? Hehehe

Miyerkules, Pebrero 1, 2012

tula para sa Pilipino





Nabibilang na!

isa
dalawa
ako'y natatawa

tatlo
apat
bilang na ang matatapat

lima
anim
marami na ang sakim

pito
walo
sinungaling ang mundo

siyam
sampu
ang tao'y hunyango
nag-iiba ng kulay
di nauubusan ng pangkulay
di nawawalan ng kulay


ganito nga ang daigdig
ang mahina ay nadadaig
ang di marunong mag-igib ng tubig
matutuyo ang bibig
mamamalat pati gilagid.


mahina...mabagal
sa isang bagay nagtatagal
kung hindi aalis sa halimaw na lugar
kung doon ka nabuhay
doon ka mamamatay.

mabilis...kayhagibis
pag natinik ay tumatangis
kung matulin kang umakyat sa langit
nawa'y di ka malaglag sa putik...

isa
maganda


dalawa
kulang sa sobra

tatlo
nakalilito

apat
makunat

lima
Inglesera

anim
mukhang dayuhan sa salamin

pito
Pinoy ang lolo

walo
may lahi kunong Amerikano

siyam
para namang mangkukulam

sampu
si Pinas ay nagtatampo

sabi nga ni C.C. Marquez Jr.
Pilipinong naturingan
ang kamukha ay Dayuhan!

KA-patid-puso-barkada-pamilya

IKAW

Walang maaaring makaalam kung sino ka maliban sa iyong sarili...sapagkat ang sinumang nagsasabing kilala niya ang pagkatao ng isang tao ay isang nilalang na nilikha sa kawalang muwang sa sariling kaanyuan.Ikaw ay tunay na ikaw at wala ng iba pang makaaalam sa iyo kundi ikaw...

UGALI

Ang ugali ng isang tao ay hindi batayan ng kanyang pagkatao...Nang tayo'y isilang sa mundo,taglay na natin ang pag-uugaling di kayang burahin ninuman at ng anuman.Kung ano ka ay iyon ka.Tanging ang paraan ng pagsasalita ang magiging batayan upang mahusgahan ang isang nilalang...Sapagkat ang sugat na dulot maling salita ay maaaring gantihan ng sugat din ng salita...Subalit ang sugat na dulot ng maling gawi ay sugat na mahirap gantihan ng maling gawi...lalo na kung ika'y mabuting nilalang...ika nga "action speaks louder than words at the same time action hurts greater than words...."